8.3. تنظیم Hostname و پیکربندی Name Service

هدف از انتصاب نام به نشانی IP آسان کردن یادگیری توسط انسان است. در واقعیت، یک نشانی IP رابط شبکه‌ای را تشخیص می‌دهد که به یک کارت شبکه متصل باشد. از آنجا که هر رایانه می‌تواند چند کارت شبکه داشته باشد، و چند رابط شبکه روی هر کدام، هر رایانه به صورت جداگانه قادر به داشتن چند نام مختلف در سیستم نام دامنه می‌باشد.

هر رایانه، اگرچه، با یک نام اصلی (یا “canonical”) شناخته می‌شود که در فایل /etc/hostname ذخیره شده و توسط اسکریپت‌های راه‌اندازی توسط دستور hostname به کرنل لینوکس منتقل می‌شود. مقدار فعلی در فایل‌سیستم مجازی موجود است و می‌توانید با استفاده از دستور cat /proc/sys/kernel/hostname آن را ببینید.

بازگشت به مقدمات فایل‌سیستم‌های مجازی /proc/ و /sys/

ساختار درختی فایل‌های /proc/ و /sys/ توسط فایل‌سیستم‌های “مجازی” تولید می‌شود. این یک شیوه عملی برای بازیابی اطلاعات از کرنل (با فهرست‌گیری از فایل‌های مجازی) و ارسال اطلاعات به کرنل (با نوشتن روی فایل‌های مجازی) است.

/sys/ in particular is designed to provide access to internal kernel objects, especially those representing the various devices in the system. The kernel can, thus, share various pieces of information: the status of each device (for example, if it is in energy saving mode), whether it is a removable device, etc. Note that /sys/ has only existed since kernel version 2.6. /proc/ describes the current state of the kernel: the files in this directory contain information about the processes running on the system and its hardware.

عجیب اینکه، نام دامنه به شیوه مشابه بالا مدیریت نمی‌شود، بلکه از نام کامل ماشین نشات گرفته که در حین فرآیند تخصیص نام کسب شده است. می‌توانید آن را در فایل /etc/hosts تغییر دهید؛ تنها کافی است نشانی و نام مورد نظر خود را مشابه نمونه زیر وارد کنید:

127.0.0.1     localhost
127.0.1.1     arrakis
192.168.0.1   arrakis.falcot.com

8.3.1. تخصیص نام

مکانیزم تخصیص نام در لینوکس بسیار انعطاف‌پذیر است و می‌تواند از منابع گوناگونی مانند فایل /etc/nsswitch.conf بدست آید. خطی که دربردانده تخصیص نام است hosts می‌باشد. به صورت پیش‌فرض، شامل file dns است، که به معنی دسترسی اولیه سیستم به فایل /etc/hosts سپس سرور نام دامنه است. NIS/NIS+ یا سرور LDAP منابع دیگر تخصیص نام هستند.

8.3.1.1. پیکربندی سرورهای DNS

سرویس نام دامنه (Domain Name Server) یک سرویس توزیع‌شده و سلسله‌مراتبی است که نام‌ها را به نشانی‌های IP و برعکس اختصاص می‌دهد. به طور خاص، می‌تواند یک نام مانند www.eyrolles.com را به نشانی IP 213.244.11.247 تبدیل کند.

برای دسترسی به اطلاعات DNS، یک سرور به خصوص باید وجود داشته باشد. شرکت فالکات سرور مخصوص به خود را دارد، اما یک شخص به احتمال زیاد از سرورهای ارائه شده توسط ISP خود استفاده می‌کند.

The DNS servers to be used are indicated in /etc/resolv.conf, one per line, with the nameserver keyword preceding an IP address, as in the following example:

nameserver 212.27.32.176
nameserver 212.27.32.177
nameserver 8.8.8.8

Note that the /etc/resolv.conf file may be handled automatically (and overwritten) when the network is managed by NetworkManager or configured via DHCP, or when resolvconf is installed, or when systemd-resolved(8) is enabled.

8.3.1.2. فایل `/etc/hosts`

If there is no name server on the local network, it is still possible to establish a small table mapping IP addresses and machine hostnames in the /etc/hosts file, usually reserved for local network stations. The syntax of this file as described in hosts(5) is very simple: each line indicates a specific IP address followed by the list of any associated names (the first being “completely qualified”, meaning it includes the domain name).

این فایل در هنگام قطع ارتباط شبکه یا زمانی که سروهای DNS غیرقابل دسترس باشند نیز موجود است، اما تنها زمانی مفید خواهد بود که روی تمام رایانه‌های شبکه موجود باشد. کوچک‌ترین تغییر در آن نیز باید در تمام رایانه‌ها اعمال گردد. به همین دلیل است که /etc/hosts معمولا شامل مهمترین گزینه‌های موجود است.

این فایل برای شبکه‌های کوچکی که به اینترنت متصل نیستند مفید است، اما با افزایش تعداد دستگاه‌ها از ۵ به بالا، توصیه می‌شود که از یک سرور DNS مناسب استفاده گردد.

نکته دورزدن DNS

از آنجا که برنامه‌ها قبل از پرس و جو DNS ابتدا فایل /etc/hosts را بررسی می‌کنند، امکان درج اطلاعات مربوط به برنامه قبل از اینکه از DNS پرس و جو کند وجود دارد، که با این روش می‌توان شیوه متداول استفاده از DNS را دور زد.

زمانی که تغییرات مربوط به DNS اعمال نمی‌شوند، برای بررسی اتصال به یک وبسایت با نام مشخص، می‌توان از این روش استفاده کرد.

یک امکان استفاده دیگر هدایت ترافیک مورد نظر یک دستگاه به سیستم خود است. برای نمونه، نام سرورهایی که دارای خدمات تبلیغاتی هستند به نوعی می‌تواند تغییر کند که این تبلیغات آزاردهنده دیگر به دستگاه کاربر هدایت نشوند.